కూడు దొరకక, ఆశ మిగలక
నా అనే వారెవరు దొరకక
పట్టణంలొ బతుకు చాలిక
సొంత ఊరే కొంత మేలని
పిల్లపాపల వెంట పెట్టుకు
బయలుదేరిన రోజుకూలికి,
బస్సు దొరకక, రైలు దొరకక
కాలినడకన నడుస్తుంటే..
పేగులను మెలిపేటి ఆకలి
బాధపెడితే ఓర్చుకుంటూ
ఎదురు పడిన పోలీసన్నకు
నమస్కారం పెట్టుకుంటూ
అడుగు అడుగూ ముందుకేస్తూ
ఊరు ఊరు దాటుతుంటే
దాహమేస్తే అకలేస్తే
చెప్పులకు రంధ్రాలు పడితే
పిల్లపాపల బాధ చూడక
ఏడుపొస్తే ఏడ్వలేక
బయలుదేరిన రోజుకూలికి
ఎంతకష్టం?
No comments:
Post a Comment